Joke Verhoeven (66) wilde na het overlijden van haar man en moeder graag iets om handen hebben. Daarom startte ze als vrijwilliger in de huiskamer van woonzorgcentrum Amandelhof – om koffie te schenken en een praatje te maken met bewoners. Maar toen het op de afdeling even hectisch was, sprong Joke daar bij. “Het hoorde niet bij mijn taken en eigenlijk mocht het ook niet. Maar ik had wel ontdekt dat dit is wat ik wilde!”. Nu is ze zorgvrijwilliger en dat doet Joke met veel liefde.

Adriana de Leeuw is coördinator informele zorg in Amandelhof. Ze vertelt: “Een vrijwilliger die meedraait in de zorg? Dat was nieuw en het was de vraag of het wel kon en mocht.” Maar het woonzorgcentrum had wel behoefte aan Jokes hulp. Daarom onderzocht Adriana wat de mogelijkheden en juridische kaders waren om Joke ook in te zetten op de zorgafdeling. Verpleekundige Eveliene op den Brouw is Jokes begeleider. “In het begin was het best spannend. Er komt veel bij kijken: alle zorgplannen aanpassen, toestemming vragen van mantelzorgers, Jokes vaardigheden aftoetsen. Je voelt én bent als zorgmedewerker verantwoordelijk. Maar het is het allemaal waard!”

Joke voert allemaal basistaken uit: ze doucht bewoners, steekt hun haren op en geeft hen drinken. Risicovolle handelingen, zoals medicijnen delen en tilliften gebruiken mag ze nog niet doen. Maar dat wil ze wel graag. Joke: “Binnenkort start ik met de trainingen van De Driehoek. Daarmee heb ik straks nog meer mogelijkheden en ben ik beter geschoold.”

In Amandelhof zijn ze blij met Jokes inzet. “Bewoners zijn ontspannen en kunnen echt genieten van een wat uitgebreidere douche”, vertelt Eveliene. En niet alleen de bewoners zijn blij. “Voor ons als collega’s is het ook fijn als Joke er is. Met haar erbij kunnen we iets extra’s betekenen – ook voor het personeel. Ik zie haar echt als een collega. Ik vertrouw haar en weet dat het werk goed gebeurt. Daarbij heeft Joke al veel ervaring, dat is fijn.” En Joke? Die voelt zich op haar beurt ook echt onderdeel van het team.

Het voorbeeld van Joke past mooi in de ontwikkeling van het betrekken van mantelzorgers en vrijwilligers in de zorg. Adriana: “In de toekomst zal de formele en informele zorg nog nauwer samenwerken. We zijn al heel lang bezig met deze passende zorg. En de vrijwillige inzet van Joke kwam op het juiste moment.” Jokes verhaal onderstreept voor Adriana ook weer het belang van het bieden van vrijwilligerswerk dat hen echt voldoening geeft. “We moeten kijken hoe we onze behoeften en die van vrijwilligers kunnen samenbrengen. Ook wat scholing betreft.” Joke vult aan: “Mijn taken op de huiskamer gaven me geen voldoening. Dat heb ik nu zeker wel. Als ik bewoners zie genieten, weet ik: hier doe ik het voor.”